بیمه گذار پس از این که نوع بیمه مورد نظر خود را انتخاب نمود باید به شرکت بیمه مراجعه نماید تا قرارداد بیمه میان آن ها تنظیم گردد. به طور کلی می دانیم که عقد قرارداد عبارت است از یک توافق که میان دو یا چند نفر صورت می گیرد و طرفین تعهد می کنند که در قبال هم مسئولیت هایی را بر عهده بگیرند. در مورد بیمه نیز قرارداد بیمه عبارت است از توافق بین بیمه گر و بیمه گذار که در آن بیمه گر متعهد می شود در زمان بروز خسارت، هزینه های آن را جبران نماید و بیمه گذار نیز تعهد دارد به ازای این عمل بیمه گر، حق بیمه را پرداخت نماید.
در زمان عقد قرارداد میان بیمه گر و بیمه گذار، حالات مختلف عقد قرارداد وجود دارد که متناسب با نوع بیمه و توافق طرفین می تواند صورت گیرد:
۱- عقد لازم
معمولا در تمام بیمه ها، عقد قرارداد به صورت لازم صورت می گیرد به این معنا که هیچ کدام از طرفین قرارداد نمی توانند آن را فسخ نمایند مگر در شرایط خاص برای مثال اگر حق بیمه فرد که استفاده نشده است، به طور کامل برگشت داده نشود.
۲- عقد جایز
در این نوع عقد قرارداد، هر یک از طرفین اختیار دارند که قرارداد را فسخ نمایند برای مثال در مورد بیمه عمر، بیمه گذار اختیار فسخ دارد ولی این بیمه برای بیمه گر لازم است یعنی این اختیار فسخ به وی داده نمی شود.
۳- عقد معوض
بیمه گر متعهد می شود که در ازای پرداخت حق بیمه توسط بیمه گذار، خسارت های ذکر شده در قرارداد را جبران نموده و هزینه های آن را پرداخت کند.
۴- عقد معوق
منظور از عقد معوق، قرار گرفتن یک ارزش در برابر ارزش دیگری است یعنی بیمه گر خسارت را جبران می کند و بیمه گذار حق بیمه را پرداخت می کند ارزش حق بیمه در برابر ارزش جبران خسارت قرار گرفته است.
۵- عقد اتفاقی
بیشتر قراردادهای بیمه، اتفاقی هستند یعنی زمان دقیقی برای انجام تعهدات بیمه وجود ندارد برای مثال در بیمه آتش سوزی، تا زمانی که آتش سوزی رخ دهد، بیمه وظیفه ای ندارد ولی از طرف دیگر در مورد بیمه عمر، از زمانی که بیمه گذار شروع به پرداخت حق بیمه می کند، طبق قرارداد و از زمان تعیین شده در آن، بیمه باید سود هر بار حق بیمه را به حساب بیمه گذار واریز کند پس قرارداد بیمه عمر اتفاقی نیست.
